بانگ خروس از سرای دوست برآمد
خیز و صفا کن که م‍ژده سحر آمد
چشم تو روشن !
باغ تو آباد!
دست مریزاد!
همت حافظ به همره تو ، که آخر
دست به کاری زدی و غصه سر آمد !
بخت تو برخاست
صبح تو خندید
وز نفست تازه گشت آتش امید
وه که به زندان ظلمت شب یلدا
نور ز خورشید خواستی و برآمد
گل به کنارست
گلشن و کاشانه پر زشور بهارست
بلبل عاشق ! بخوان به کام دل خویش
باغ تو شد سبز و سرخ گل به بر آمد
جام تو پر نوش!
کام تو شیرین !
روز تو خوش باد!
کز پس روزگار تلختر از زهر
بار دگر روزگار چون شکر آمد
رزم تو پیروز
بزم تو پر نور
جام به جام تو می زنم ز ره دور !
شادی آن صبح آرزو که ببینم
بوم از این بام رفت و خوش خبر آمد !
هوشنگ ابتهاج
---------------------------------
امروز دوست عزیزی یک نکته خیلی ساده را به من یادآوری کرد : اینکه همواره دیگران مثل ما فکر نمی کنند و البته الزامی هم در کار نیست . همیشه دو طرف هر رابطه ای در مورد این رابطه دیدگاه واحدی ندارند چه بسا که یک پدر بتواند دو دختر داشته باشد ولی یک دختر نمی تواند احساس کند که دو پدر دارد.
امیدوارم خلاهای موجود در زندگی ما را به سمتی هول نده که حاضر بشویم آنرا با هر چیزی ولو لجن پر کنیم.
-----------------------------
گاهی یک جمله دو کلمه ای می تواند شب و روز و سالهای سال زندگی کسی را بسازد . پس چطور گاهی اینقدر بخیل می شویم یا سعی در تخریب روزگاران دیگران داریم ؟!!
فقط یادمان باشد قداست و صداقت انرا حفظ کنیم .
دوستت دارم را من دل آویزترین شعر جهان یافته ام
این گل سرخ من است دامنی پرکن از این گل
که بری خانه دشمن که فشانی به دوست
راز خوشبختی هرکس به پراکندن اوست
تو هم ای خوب من این نکته به تکرار بگو
این دل آویزترین شعر جهان را همه وقت
نه به یک بار و به ده بار به صد بار بگو
دوستت دارم را با من بسیار بگو
دوستم داری را از من بسیار بپرس