پرده اتاقمو کنار می زنم ، دونه دونه بوسه های آسمان را به مهمانی دستانم جشن می گیرم . پر می شوم از بوی خاک باران خورده ، بوی شمشاد و برگ درختان. در دلم هوایی است :
هوای عاشقی بی دغدغه.
گاهی دلم برای دوستی ابر و آفتاب و بوسه های آسمان تنگ می شود.
گاهی دلم برای خودم تنگ می شود .
وای از هوای عاشقی نگو که دلم پر می کشه
کاش فرصتی بود تا دوباره عشق رو با همه هیجان و دلهره هاش تجربه می کردم.
خیلی قشنگ نوشتی .
من هر ساعتی که بخوابم مهم نیست ساعتی که باید بیدار بشم بیدار می شم اما تاظهر جون میدم .
تا بعد
رها
راستش منم دلم واسه خودم تنگ شده... خیلی هم تنگ شده... واسه خود خودم...
yek buseh ham az tarafe man bar goonehayat. vaghti intor ehsasatet ro bayan mikoni manam havas mikonam weblog benevisam . vali koo vagh? shayad roozi neveshtam