"دوستت دارم" را با من بسیار بگو ،"دوستم داری" را هرگز از من مپرس

به نظر نمی رسه که بیشتر از بیست سال سن داشته باشه. به محض اینکه وارد واگن شد موبایلش زنگ زد .در حالی که همچنان تند و با سرو صدا آدامس می جوید و گاهی هم بادش می کرد و می ترکوند شروع به صحبت کرد . مکالمات دیگران هیچ وقت برام جالب نبوده ولی وقتی یکی بیاد بغل گوشت و بلند حرف بزنه محکومی به شنیدن .شروع کرد به گفتن اینکه فالگیر خیلی خوبی بوده بهش گفته که بختت رو بستن (!) و دوستت دارم رو زیاد بکار بردی و...
بعد کلی رمالی ، مکالمه اش تموم شد و به دختر و پسری که کمی اونطرف تر داشتند صحبت می کردند با حسرت و کنجکاوی نگاه می کرد و پشتکار عجیبی هم در جویدن و ترکاندن آدامس داشت . به این فکر می کردم اگر دوستت دارم گفتنهاش هم مثل حرف زدنش همراه با آدامس ( اون هم به این طرز) بوده باشه نباید هم اثر کرده باشه. مهره مار که چه عرض کنم مهره دایناسور هم سحرو جادوی اینو باطل نمی کنه .

* من نمی دونم چرا نسل جدید این قدر به این صمغ شیمیایی علاقه داره و چه علاقه ای به این روش جویدن داره !
** من خودمم هم گاهی آدامس می جوم ولی به این روش هرگز.
*** این قدر عجله داریم که تمام کارهامون حتی لذات زندگیمون هم سریع و از سر عادته یا این قدر اضطراب داریم که در لابلای لذاتمون اضطراب رخنه کرده؟
**** شعر اصلی با این مضمون :دوستت دارم را با من بسیار بگو ، دوستم داری را از من بسیار بپرس متعلق به فریدون مشیری می باشد.